quinta-feira, 22 de dezembro de 2011

O TEMPO ONDE SE VÍA.

O TEMPO ONDE SE VÍA.


Non tendo máis o tempo que se vía
O tanto que a mortallaa me trouxera
A vida noutro punto desespera
E mata en nascedouro a fantasía.

O corte se aproxima en agonía
E intenta unha palabra máis sincera
Rexendo o que se pensa e non impera
A morte toma a forma día a día.

Non quero a menor chance de futuro,
Soamente o que deberas aseguro
Marcando en sortilegio esta incerteza.

O vento se expandindo sen saber
Do canto podería en tal pracer
Deixando esta loucura feita en presa.

Nenhum comentário: