Prosigan
Non teño a menor chance, pero prosiga
E vexo o canto rexe tal perigo
Nas ansias máis atroces e voraces
Aínda cando a vida trae en fases
O soño que deberas non me traes
Ousando noutro intento cando fas
O tempo sen remedio e sen abrigo
Vivindo o que puidera ter comigo.
O traxe se anuncia en carga e medo,
Só o camiño onde procedo
Expresaría a fonte máis fecunda.
O prazo determina o fin de todo,
Sabendo o que poida e ora me ilusos
A sorte noutro instante se afonda.
MARCOS LOURES
Nenhum comentário:
Postar um comentário